# # #

من آمدم از چراغ ها بنویسم
از درد بلند داغ ها بنویسم
تا شادی هر جوانه ، جان تازه کند
یک بار دگر ز باغ ها بنویسم

# # #

بازآ و سرود رودها کن ما را
در شادی شاخه ها رها کن ما را
دیریست ترانه ی تو را منتظریم
بازآ و غزل غزل ، صداکن ما را

# # #

گفتی که ترا چگونه دیدیم همه ؟
از آینه ها ترا شنیدیم همه
تا راه تو از نور دل ما گذرد
دریا دریا ستاره چیدیم همه

# # #

برخیز و بیا بهار را مهمان کن
موسیقی بیقرار را مهمان کن
بگشا! بگشا! پنجره هایت را، باز
آواز دل انار را مهمان کن

# # #

در خانه ، صدای پای گندم سبزست
در سینه ، سروده های گندم سبزست
شادا زپس زردترین حادثه ها
شعر من و ماجرای گندم سبزست

# # #

در شعر شبانه های سبزم بنشین
با جان جوانه های سبزم بنشین
باز آمده ام به سوی بوی چمنت
در سمت ترانه های سبزم بنشین

# # #

در شب ، چو یکی شراره گل خواهم کرد
در گستره ی ستاره گل خواهم کرد
بر سینه ی این سپیده دم بنویسید:
در خاطره ها دوباره گل خواهم کرد

# # #

هرجا که گلی دمید یادآر مرا
شعری به لبی چکید یاد آر مرا
من ، زمزمه ی سینه ی سرمستانم
هرجا که دلی تپید یاد آر مرا

# # #

اینجایم و ریشه های جانم آنجاست
شادابی باغ ارغوانم آنجاست
دیریست در این قفس ، نفس می شکنم
گر خاک شود تنم ، روانم آنجاست.